Prezelle. Bi Buer Schulten wär ein Knecht Harich, de har sein Kommer up de grot Deel. In sien Kommer stühn ein Bett, de Matratz wär utstopt mit Stroh, ein Stohl un ein Komod. An ein Dag, hem sei Höhner schlacht, ahl hem sei nichtto foten kreg‘n,ein poor sünd utkneepen! An Obend geev dat ein schön dick Höhnerbröhsupp, de hat schmeckt! Dor hat Harich sick mol düchtig satt gäten! In Nacht krech he sön Buckkniepen, dat heut sien Bett rut müsser umöd up Pademang to gohn. In düstern rönner hei an de Köh vörbi un rud noh buten tom Pademang. Hei har dat sowat vun illig sien Büx runnertotrecken, annners wär em dat malört, hei hat dat groh noch schaft sick hentoseten!Up einmol geif dat ein lut gegacker un irgendwat hat em an Nors ansprung‘n. Hei har sick sowat vun verjocht, hei wüsser nich wat los wär un wat dat wär! Hei störter gliek‘s los, sien Büx hüng an Kneen un batz leich hei up Nees. As hei sick werer berappelt har, töch hei de Büx hoch un is in sien Kommer loppen, as wär de Düvel achter em her. Vör luder Schreck, künn hei de ganz Nacht nich schlopen. Hei grübler, wat mok ik , wenn ik nochmol up Lokus mütt, ach schietegol, denn goh ik bi de Köh in Stall!
Anner Morgen‘s käm de Buurfru ganz uprecht in Köök un secht: „Dat is komisch, ik heff gornich wüst, dat wi ein brun Hauhn up Hof hem!“
