lk Lüchow. Tein Eier, tein Eier in uns Kiep, wie sünd arm un ji sünd riek un wenn ji uns kein Eier gebn, denn schall uns Hohn ju Höhner nich mehr trädn! Dat hem wie jung Lüd ümmer an Kreihnköst sungen. Dat wär ümmer twee Wochen no Ostern, denn sünd se von Hus to Hus gohn, hem dat sungen un denn geif dat Geld orer Eier von de Lüd. An Obend hem wi tosom seten, de Eier upgeten u dat Geld updeelt. Poor Doch vörher müssern wi ober erst Kreihnnester utnehm. De meist Nester hem mien Schwester, Harald un ick utnohm, weil de annern nich in Boom klattert sünd. Mannigmol wär dat ok ganz gefährlich, is ober ümmer god utgohn. Wenn wi de tein Kreihneier tosom harn, käm se in ein Nest un dat wör in ein Astgobel rinset un dormit sünd wi rumgohn. Hüttodogs kennt dat meißt keener mehr. Mien Vorer hat vööl dorto bidrogt, dat wi de olln Bräuche uprecht holt hem. Hüt gifft dat dat meißt in keen Dörp mehr. Schön wär de Tied!
Ps: An een Husdör geef dat nie nich wat un dorum hem wi dor sungen: Witten Tweern, swatten Tweern, düs oll Wief de gifft nich gern. Un denn hem wie uns Beens in Hand nohm un sünd wechlopen. Beten bang harn wi ja ok.
Ju Annedore Woltersdorf