Lüchow. Ick bün mit mien Kerl, Mama un er Cousine in Frankfurt up Schäp rupp. „Main Hihlights“, so nenner sick de Flusskrüzfohrt. Von Frankfurt no Wertheim, noh Würzburg un up Rückwech noch in Miltenberg anholen. ,, VIVA TIARA“ kann ick ju god an Hartrn leggn. Un dat Personol: ümmer fründlich, tovörkom un to ein Spoß uplecht. Wat heff ick mi as Kind ümmer wünscht, dat uns Öllern mol mit uns Kinner in Urlaub föhrn. Wer kein Tied, un dat Geld hat dorför ok nich reckt. As wi, mien Kerl un ick, Kinner harn, wer dat meist ok nich anners. Ober as sei noch lütt wärn, sünd wi jerer Johr no Soltau in de Heidepark föhrt. Dat hat ahl völ Sposs mokt.
Dat erst mol dat wi in Urlaub föhrt sünd, dat wär 1986, dor wärn de beiden Öllsten fiev un söss Johr old. De Jüngst wär noch nich born. Mien Vorer wör seggn, de is noch in Abrahams Worstkettel. Wi harn ein Ferienwöhnung bi Kronberg, denn dor in de Schlosshotel mit fiev Sterns, dor hat min Schwester Anke arbeit. Dat wulln wi uns mol ankieken. De bein Jungs hebm sick nich rubbelt un röcht an Disch, so wärn se inschüchtert vun sovöl Prunk. Sogor de Woterhöhns up Klo wärn vergoldet, nobel, nobel. Dor gifft sick allns wat Rang un Nom hat de Klink.
Ober wat ick eigentlich vertellen will is, dat wi dor in de ,,Opel Zoo“ wärn. Dat wär ein Wunnervoll Dag in Havst, sovöl antokieken, de Veecher un de Gehege. Mittmol kem wi an ein grot Basseng, vull mit Woter. An ein Stäh wärn völ Luftblosen to seen. Ick wunner mi, un eh ick segn künn, wat dor in is, wär uns Öllst all an de Beckenrand, hol sick dor an fast, un keek röwer. In de Ogenblick kickt em ein Nilperd mit Nomen „Schorsch“ direkt vör em in de Ogen un pust em in Gesicht. Erst wär he perplex, un denn hat he anfungen to blaren un hörer nich up, so har he sick verjocht. As wi meist all rut wärn, käm noch dat Aapengehege, dor is de Tweete direkt up tolopen, kickt in Fenster, un en Aap springt dorschegen. Dat hat rummst, dor güng dat blaren bi em los. Ansonst wär dat ein wunnerbor Dag.
Ju Annedore Woltersdorf
P.S.:, ,Schorsch“, dat Nilperd is 2019 störben, weil he sick ein Regenschirm inschloken har. Dat hat mi leid don, dat arme Diert. Vun „Schorsch“ schnacken wi hüt noch vööl.