lk Lüchow. Dat wär so in de Johrn dor gev dat twischen de Dörper meist noch kein Stroten, bloß Sandwäg. So ok twischen Prezell un Rondel. De Lühd harn noch nich all ein Auto un föhrern mit Rad över Land. Wenn dat wierer wech wer müsser man Nacht blieben. Grot Anspüch hat man nich, stellt un so fünn sick ok meist ein Schlopgelegenheit. Fieern müchern de Lühd over ok un Musik hörer dorto. Dor wärn denn ok ümmer lütt Kapellen de to Schüttengill, Fasnacht un so wierer spölt hem.
In so ein Kapell spölern ok Bass-Heinrich ut Laase un Unkel Ernst ut Kapern. Bass-Heinrich wär beten lütter blewen un spöler Kontrabass. Wenn he neben sein Bass stünn, wär de Bass gröter as he. Dat hat em ower nich affholt mit Rad to Musiken to föhrn. He schnaller sick sein Kontrabass up Rüch un denn güng dat los. Von Laase wär dat meist so wiet, dat he ok Nacht blieben müsser. Un so wer dat ok einmol in Prezell to Schüttengill, dat durer meist twei bet drei Dog. Bass-Heinrich un Unkel Ernst spölern mit. Twischenin gev dat Schluck un Beer un in de Pause ok Stullen, de de Lüd ut Dörp jem bröcht hem, denn Hunger hat man ja ok. Nu müssern de Muskanten ja ümmer bet to letzt blieben un in Sommer wär dat meist all werrer hell. Vör Öbernachtung harn de Prezeller Schützen sorgt, dat güng ümmer no Reig.
As denn allens vörbi wär, settern sick Heinrich un Unkel Ernst denn up er Röhd un denn güng dat los in Quartier. Unkel Ernst vörer vörto un Heinrich mit sien Bass up Rüch achternoh. Up einmol hörer Unkel Ernst das achter sick pultern, klabastern un stönen. Unkel Ernst röp: „Na Heinrich, nu is woll Bass in Nors“. „Nä“, röp Heinrich trüch: „Nors is in Bass!“
Yu Elke Laufs
