Eine plattdeutsche Weisheit
Regional. Weet en Bescheed, wat Schnuten-Schnacker hochdütsch heet? Ik segg jo gliek min klore Meen, dat weet von ju gewiß keenen. En hochdütsch Wort gifft nich doarför. Uns Plattdütsch, dat is riek an Wuür. Uns Plattdütsch Sprook, de singt un lacht, kann trurig ween, ganz luut un sacht. Hol Plattdütsch Sprook drumm hoch in Ihrn un kannst dat nich, denn müßt dat liern.
Loot uns man fast tosomen stohn, uns Plattdütsch ward nich ünner gohn. Wat Schnuten-Schnacker nu bedüüt, dat sek ik ju, dat sünd so‘n Lüüd, so glitschig glatt un Honig seut. Se bückelt, fallt di schier to Feut. Se schnackt, as en jüst hörn will, ohn egene Meen, ohn egen Will. Ik kann keen Schnuten-Schnacker lien, mach leever kloren Wien! ↔unbekannter Autor